Kalem de ağlarsa ne yazılabilir ki?

Yürekler yanıyor yürekler… Yaş dediğin ne ki, gözden çıkan damlalar… Halbuki; yürekler yanarsa; onu deryalar, okyanuslar bile söndüremez. İZMİR’de  depremde göçük altında kalan onca canlara; elimize tutuşturduğumuz kalem bile, beyaz sayfaya dökülen sözcüklerle her harfin, hecelerin yan yana dizilişiyle ağlıyor ağlıyorsa... Ne söyler ne yazabiliriz ki!..