ÖPÜLESİ ELLER !...

  Bilir misin, ben her eli öpemem!

  Anam, babamdan başka…

  Ama, iki el daha var ki,

  Onlar ise bambaşka…

  Kim mi, diyorsunuz onlar;

  Biri öğretmenim,

 Onu; Anam, babam gibi severim.

 O ki; bilgi kaynağım, önderim, rehberim.

 Onun öğretileriyle geleceğe merhaba derim.

 Bilmem ki , emeğini nasıl nasıl öderim!

 Beni hayata hazırlayan canım canım öğretmenim…

 Öpülesi bir el var ki, o da doktorum;

 Vefasız değilim, onu nasıl unuturum.

 Bize şifa verir, o kutsal eller.

 Onlara dua eder nice diller.

 Sağlığımda; güvencem ve umudum.

 İnsan çare arar, olsa da bir yudum.

 O olmasa, kim bilir ki n’olurum,

 Ben onunla sağlığımı bulurum.

 Hiç olmasın, ne üzüntü ne keder,

 O  eller  o eller öpmeğe değer…