Değerli dostlar, “TATLI DİLLE” köşesini 26 yıldan beri gazeteniz ‘BİZİM  YAŞAM’ da, daha önceleri de başka gazetelerden okudunuz. Yani 30 yıllık bir süreçten beri, bu köşeyi yaşatan, adına yaraşır bir şekilde devam ettiren sizlersiniz. Köşenin ismini Aydın’da görev yaparken, orada çıkmakta olan ‘YENİ KIROBA’

gazetesini yönetirken koymuştum. Bu da bir hikayeden esinlenerek olmuştu. Hikaye şöyle: Padişah kendisine yetenekli bir aşçıbaşı bulunması için ülkede duyuru yaptırır. Memleketin her köşesinden kendine güvenen aşçılar sarayda toplanır.

Padişah; herkesin en güzel yemeği yapması talimatını verir. Onlarca aşçı yemekleri yaparak hünerlerini gösterir. Padişah, sunulan yemeklerden, birini beğenir. Daha sonra, aşçılara en kötü yemekleri yapma talimatı verilir. Yine aşçılar bu konuda da, becerilerini göstermeye çalışırlar. Padişah; en kötü yemekten de birini seçer. Sonra da; bu yemekleri yapan aşçıları huzuruna çağırtır. Gelen aşçı tek kişidir. Yani; iyi yemeği de, kötü yemeği de yapan aynı aşçıdır. Padişah aşçıya sorar:

-Bu yemekleri sen mi yaptın?

-Evet Sultanım.

-Peki, önce iyi yaptığın yemeğin ana malzemesi nedir, anlat.

-Sultanım; ana malzemesi dildir. Eğer dilinizi iyi kullanırsanız bütün sevgiler, dostluklar  ‘tatlı dille’ kazanılır, tatlı dilin açamayacağı kapı yoktur. Onun için dili kullandım.

-Şimdi de kötü yemeğin ana malzemesi nedir, onu anlat!

-Sultanım, onun da ana malzemesi dildir. Padişah müdahale eder.

-Nasıl olur, ‘iyi yemek’ dedim dilden yapıyorsun, ‘kötü yemek’ dedim dilden yapıyorsun?

-Anlatayım sultanım. Eğer dili gerektiği gibi ve iyi kullanmazsanız, kavgalar, dövüşler, cinayetler hep dil yüzünden olur. Bundan daha kötü bir malzeme olur mu?

Padişah biraz düşünür. Bu aşçı; yetenekli olduğu kadar oldukça akıllıdır. Devlet adamlığı özelliği vardır. Tutar adamı vezir yapar.

İşte sevgili dostlar, bu hikayeden esinlenerek, köşemin adını ‘TATLI DİLLE’ koymuştum. Kimseyi kırmamaya, eleştirilerimi dostça ve mümkün olduğunca tatlı dil kullanarak anlatmaya çalıştım. Bu nedenle ‘TATLI DİLLE’ köşesi çok tuttu. Amma ve lakin, ben bu şekilde düşünürken, kimi zaman bazıları, bu tatlı dilin lezzetini anlamadılar. Eh..Anlamıyorlarsa, onlara da anladıkları dilden konuşmak,yazmak gerekmez mi?  İşte  o zaman müsaade  ve  izninizle:

 Bölgemiz belediyelerinin, birçok belediyelerde olduğu gibi basın danışmanları ve çalışanları var.Basınla ilgili çalışmaları bu arkadaşlar yürütüyor. Bir çoğu, gerçekten de  gazetelerle iyi  iletişim içinde ve haber akışı mükemmel. Ama bazıları da var ki, görevini baskı olarak kullanmaya çalışıyor. Sanki o görevde ve koltuğa yapışıp kalacağını sanıyor. Görev ve sorumluluk ona ağır geldiğinden, daha açık anlatımla, görev ona hükmettiğinden, oda gazetecilere hükmetmeye çalışıyor. Gazetelere emek karşılığı verilen ilanları adeta lütuf sanıyor. Sanki kendi  cebinden çıkıyormuş havası basıyor.

(Şimdilik buisimleri afişe etmek istemiyorum)  Her sayıda çalıştığı, çalıştıkları  belediyenin en az 2-3 haberleri oluyor. Ama; haberleri gönderip, ilanları da başka gazetelere veriyorlar. Neden ilan gönderilmediği ile ilgili gerekçe söylenmiyor haber verilmiyor, görüşmeye de tenezzül  edilmiyor. Sorulduğunda da ‘yönetimin kararı’ deniliyor. Yönetimde  konuyla ilgili kişilere soruyorsunuz. ‘Bizim bilgimiz yok’ diyorlar. Damla Esen, ‘yönetimin kararı’ deniyor ama; 25-26 yıllık emek veren, kalem ve yürek teri döken,yüzlerce haberlerini yapan BİZİM YAŞAM  GAZETESİ’ne değil dünkü gazetelere de  ilan vermekten geri kalmıyor. Madem ki, yönetim karar veriyor, Halil Erem Yerli ve BİZİM YAŞAM GAZETESİ olarak soruyorum, bize kim ilan vermeyin dedi. Bunu bilmek istiyorum. Mesele; ilan karşılığı olan para , pul meselesi  değil, onur meselesi. Benim  bir sözüm var:Malını, mülkünü, paranı kaybet, ancak; onur ve şerefini asla ve asla kaybetme…Şükürler olsun hep onurlu ve şerefli kaldık..

            DEĞERLİ OKURLARIMA  MUTLU BİR 2020 YILI DİLERİM …                                        

                                                   Görülen lüzum üzerine

                                                    Halil Erem Yerli kimdir:

Halil Erem Yerli; Sivas Hafik İlçesi'ne bağlı okulu olmayan Tepeköy'de dünyaya gözünü açan, önemli  bulduğu şeyleri öğrenmeğe çalışan, azimli ve özgüvenli  bir yapıya sahiptir. 6 çocuklu ailenin en küçüğü ve de okumuşudur. Çocukluğundan itibaren ; bağlama,  flüt,  mandolin çalmayı öğrenmiş ve halk oyunu, tiyatro gibi yetenekleriyle de, öğretmen okulunda örnek ve başarılı bir 6 yıl geçirmiştir. Şiire de okul çağında başlayan Yerli, Eğitim Yüksek Okulunu  tamamlamış, birçok okullarda (Yetiştirme Yurtları, Sağırlar okulu dahil) öğretmenlik ve yöneticilik yapmıştır. Yerli’ye Aydın’da Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü teklif  edilmiş ancak; müdür, arkadaşı olduğu için, onun yerine geçmek istemeyerek görevi kabul etmemiştir. Erem Yerl’nin    özellikle sağırlar eğitimi dikkatini çektiğinden, sağırlar eğitimine katılmış, yoğun istek üzerine de, okul müdürlüğünü bırakarak Göztepe Sağırlar Okulu’nda  görev almıştır. Bu okulda; duymayan çocuklara Türkiye'de  ilk kez, halk oyunu oynatmayı başarmıştır. Bu başarı, ülkedeki basın organlarında önemli yer alarak, kendisi ve ekibi Yugoslavya'ya davet edilmiştir. Aynı zamanda ozan olan Halil Erem yerli,  Cumhuriyet’in 50. Yılı’nda, Cumhuriyet’le ilgili şiiriyle Konya Aşıklar Bayramı'nda altın madalya kazanmış, ayrıca  plak ve kasette okumuştur. TRT de bölge sanatçılığı imtihanını kazanarak program yapmıştır. Halil Erem Yerli, Aydın’da görev yaparken Yeni Kıroba  Gazetesi’nin  Genel Yayın Yönetmenliğini yürütmüş,yazıları nedeniyle, İl Milli Eğitim Müdürü ile görüş ayrılığına düştüp ve sürekli tayin baskısı gördüğünden, turizmciliğe yatkınlığı nedeniyle eğitimciliği  bırakarak Kumburgaz Marin Otel’de Genel  Müdür olarak göreve başlamıştır. Yerli, bu arada bölge gazeteleri, radyo ve tv’lerde görev yapmıştır. 1995’ten itibaren de, sahibi olduğu BİZİM YAŞAM GAZETESİ’ni yürütmektedir. Halil Erem Yerli, şimdilerde baskıya hazırladığı bir şiir kitabı ve kendi eserlerinden oluşan bir CD çıkarma oluşumu içindedir.